16-year-old sensation from New-Zealand takes world by storm
Sometimes a musical sensation comes completely out of nowhere. This happened with the 16-years-old Ella Yelich O’Connor, better known as Lorde. Pretty much out of the blue, her first single ‘Royals’ became a huge hit in the United States, but her rise to fame went fast in Europe as well. Lorde has to prove now that she is not just a one-hit-wonder, but has more songs to back up the hype. This week she released her debut album Pure Heroine.

Lorde wrote about half of the tracks on the album completely on her own. The other six tracks are written in collaboration with Joel Little, who also produced Pure Heroine. This fact is quite impressive when you take into account her young age. When hearing the high quality of the songs on the album, you start asking yourself if she might be some kind of wonder child. There is no weak link to be found and as a complete album it is a surprisingly strong and cohesive body of work.

People who are looking for an album full of songs like the catchy, edgy and beat-heavy ‘Royals’, might be slightly disappointed, as there are few tracks on the album that are as instant as this single. The only thing that comes close, or actually even does it better than ‘Royals’, is the opening track ‘Tennis Court’. This song was released as the second single in Australia and New-Zealand and rightfully so. The track has a chorus that hits like a truck and the track seems to really define Lorde as an artist. It is the best song on the record. Apart from the catchy first two singles, the tracks on Pure Heroine need some more time to stick with you, but when given the time, they all unfold themselves to be little pearls.

A track like ‘Buzzcut Season’ takes some time to be appreciated, but once you have heard it a few times, the bits in the chorus where she sings “And I’ll never come home again” are infectious. The same goes for the rolling drums and irresistible hooks on one of the best tracks on the record, ‘White Teeth Teens’. ‘Ribs’ turns out to be quite a captivating track with its great build up and fast pace and on close listen ‘Team’, like most of the tracks, reveals itself to be full of clever lyrics, like “I’m kind of over getting told to throw my hands op in the air, so there”, referring to all popular songs that talk about going to clubs these days. In passages from ‘Glory and Gore’, like “You’ve been drinking like the world was gonna end (it didn’t), took a shiner from the fist of your best friend (go figure)”, she ironically analyzes the behavioural patterns of peers and friends. Sonically, she sometimes reminds a bit of Lana Del Rey, but lyrically they are worlds apart, as Lana presents herself often dependent of her man (which Lorde herself criticized before), while Lorde’s themes are sharper and more critical.

While her lyrics are impressive for a young and new artist, she also delivered an outstanding sonic experience on her debut album. The record sounds atmospheric throughout which makes for a cohesive sound. At the same time the album does not sound samey, when you give the individual tracks a chance to grow on you. The only thing that could be considered to be absent on this album is a track that has a lighter and more upbeat feeling, as the record now comes across as very serious. Still, if Lorde can come up with an album of this high standard at the age of sixteen, God knows what kind of masterpiece she will bring us in five years time.

Must-listens: Tennis Court, Buzzcut Season, White Teeth Teens, Ribs, Team (assuming you already heard Royals).

——————————————————————

Album Recensie: Lorde – Pure Heroine

Zestien jaar jonge sensatie uit Nieuw-Zeeland verovert de wereld

Soms lijkt de nieuwste, muzikale sensatie compleet uit het niets te komen. Dit is het geval bij de slechts zestienjarige Ella Yelich O’Connor, beter bekend als Lorde, uit Nieuw-Zeeland. Haar eerste single ‘Royals’ werd een verrassend grote hit in Amerika, maar de zangeres wist ook voet aan de grond te krijgen in Europa. Lorde zal nu moeten bewijzen dat ze meer in haar mars heeft dan dat ene hitje. De zangeres bracht deze week haar debuutalbum Pure Heroine uit.

Lorde schreef bijna de helft van het album helemaal alleen. De andere zes tracks maakte ze in samenwerking met Joel Little, die Pure Heroine ook produceerde. Dat Lorde zoveel invloed heeft gehad op haar eigen debuutplaat is indrukwekkend te noemen, zeker als je kijkt naar de hoge kwaliteit van de tracks. Je zou jezelf haast gaan afvragen of we misschien met een wonderkind te maken hebben. Er is namelijk geen enkele zwakke schakel op dit album te vinden. Het is een verrassend sterke, samenhangende plaat geworden.

Mensen die zitten te wachten op een album vol liedjes als ‘Royals’, zullen waarschijnlijk bedrogen uitkomen. Er zijn namelijk maar een paar liedjes die je direct pakken zoals de single dat doet. De enige song die in de buurt komt, of dit misschien zelfs nog wel beter doet, is ‘Tennis Court’, dat fungeerde als tweede single in Australië en Nieuw-Zeeland. De track heeft een refrein dat inslaat als een bom en het lijkt Lorde goed te definiëren als artiest. Het is dan ook de sterkste song die op het album staat. De rest van de liedjes op Pure Heroine hebben allemaal wat meer tijd nodig om te beklijven, maar na een tijdje ontpoppen ze zich tot kleine pareltjes.

‘Buzzcut Season’ bijvoorbeeld, heeft wat tijd nodig om gewaardeerd te worden, maar na een paar luisterbeurten werken de stukjes in het refrein waar ze zingt, “And I’ll never come home again”, zeer aanstekelijk. Hetzelfde geldt voor de rollende drums en onweerstaanbare ‘hooks’ op ‘White Teeth Teens’, één van de beste tracks op het album. ‘Ribs’ is een boeiend lied met een snel ritme en goede opbouw en als je goed naar ‘Team’ luistert (en eigenlijk alle tracks op het album), valt op hoe goed de songteksten vaak zijn. Het lied heeft gevatte lyrics als “I’m kind of over getting told to throw my hands op in the air, so there”, refererend aan al de populaire liedjes die over het feesten in een club gaan. In ‘Glory And Gore’ zingt ze teksten als: “You’ve been drinking like the world was gonna end (it didn’t), took a shiner from the fist of your best friend (go figure)”. Ze analyseert het gedrag van vrienden en leeftijdsgenoten op een ironische wijze. Qua sound doet Lorde nog wel eens denken aan Lana Del Rey, maar qua teksten en thema’s liggen de twee mijlenver uit elkaar. Waar Del Rey vooral zingt over haar afhankelijkheid van haar man (waar Lorde overigens kritiek op uitte), zijn Lorde’s teksten scherper en kritischer.

Terwijl haar lyrics dus sterk zijn, overtuigt Lorde ook op het vlak van de sound. Ze laat over het gehele album een boeiend en sfeervol geluid horen, wat de plaat samenhangend maakt. Toch wordt het album nergens echt herhalend, als je de afzonderlijke tracks genoeg tijd geeft om zich van de rest te onderscheiden. Het enige wat een enigszins ontbreekt op het album, is een track met een wat lichtere, positieve vibe, wat het album iets minder serieus zou maken. Hoe dan ook, als Lorde op haar zestiende al in staat is om met een album van deze hoge standaard op de proppen te komen, kan het niet anders dan dat ze ons binnen enkele jaren tijd een meesterwerk voorschotelt.

Dit moet je gehoord hebben: Tennis Court, White Teeth Teens, Buzzcut Season, Ribs, Team (ervan uitgaande dat ‘Royals’ bij iedereen bekend is).