Scroll even naar beneden voor de Nederlandse tekst!

Simply Red saves te best for last during Symphonica in Rosso
This year marks the 10th anniversary of Symphonica in Rosso, an annual concert event in the Netherlands in which one artist with a more than respectable career takes te stage with an orchestra. It was Simply Red’s turn to shine this year! With over 60 million records sold and 30 years of hits to their name, the British band is a perfect follow up to acts like Dutch singers Marco Borsato and Anouk and international acts like Diana Ross and Lionel Richie. Simply Red is accompanied by Guido’s Orchestra on stage and although the show has to overcome a bit of a bumpy start, they make up for that with a spectacular second part.

After a vivacious intro by Guido’s Orchestra, Simply Red’s Mick Hucknall opens the show with a cover of Frank Sinatra’s ‘All Or Nothing At All’. It is clear the singer is struggling to find the right tone, but once he finds it, he holds it tight for the rest of the night. Admitted, he needs to push more to actually reach the higher notes, but overall the 57-year-old star still sounds impeccable live, while being a show man who has his crowd in the palm of his hand during that second part of the night.

While welcoming his crowd, Mick, dressed in a slick suit, jokes he did not listen to the event’s red dress code as he already brought his ginger curls. He explains to his fans how special it is for him to share the stage with an orchestra and he announced that the first part of the show will mostly be melody driven, which means in this case that the pace is quite low. Mick and his men take this opportunity with the orchestra to play some songs they otherwise wouldn’t have. Although they are clearly enjoying playing the lesser known album track ‘Someday In My Life’ from 1998 or Nat King Cole cover ‘Nature Boy’ (for which Mick misses his cue at the first try), the crowd seems easily distracted. This results in loud talking over the music throughout the venue. The new song ‘Queen’, dedicated to Queen Elizabeth II, is lyrically surprisingly poor and did not deserve a place in this show.

Luckily there are some highlights in the first part of the show as well. Hits like ‘For Your Babies’ and ‘Your Mirror’ and of course ‘Holding Back The Years’ get much more response from the audience. With just a tad more tempo here, they could have captured the audience’s attention from the get go. Halfway through the night, Simply Red makes place for Dutch Jazz singer Ruben Hein who sings some of his own material, an uplifting Stevie Wonder cover and his own rendition of ‘Somebody That I Used To Know’. He gets help from Dutch singer Glennis Grace for his Gotye cover. Glennis herself entertains the crowd with an upbeat Whitney Houston medley. Scottish singer-songwriter KT Tunstall flawlessly plays her two biggest hits, ‘Suddenly I See’ and ‘Black Horse and the Cherry Tree’, in extra swinging renditions, making optimal use of the orchestra behind her.

Of course Simply Red returns for the grande finale of the night. They start out the second part with their huge hit ‘Stars’ and it seems every single soul in the Ziggo Dome sings along. The swinging tunes ‘Something Got Me Started’, ‘Sunrise’ and of course ‘Fairground’ follow and the fans get what they came for. After shortly leaving the stage, they return for the encore. Mick sings ‘My Way’, the third Frank Sinatra cover of the night, but the first one to keep the audience captivated throughout. The Ziggo Dome turns into a big backing vocal choir for this song and of course the closer of the night, ‘If You Don’t Know Me By Now’.

Simply Red plays a perfectly fine and musically diverse show and both the band and orchestra deliver with passion. The choices in terms of build up are understandable, but more uptempo tunes in the first part would have helped the show to properly get going earlier on. In the end they easily make up for this by playing the hits the fans came to hear.

———————————————————–

Concert Recensie: Simply Red Symphonica in Rosso in Ziggo Dome

Venijn zit in de staart bij Simply Red’s Symphonica in Rosso
Het is dit jaar alweer tijd voor de tiende editie van Symphonica in Rosso en aan Simply Red de eer om dit jubileum groots te vieren in de Amsterdamse Ziggo Dome. De Britse band die wereldwijd meer dan 60 miljoen albums verkocht heeft 30 jaar aan hits op zak en is daarmee een waardige opvolger van artiesten als Marco Borsato, Diana Ross, Lionel Richie en Anouk die eerder hoofdact waren op een editie van het rode festijn. Samen met Guido’s Orchestra kwam Simply Red wat traag op gang, maar maakte met venijn in de staart veel goed.

Na een opzwepende intro door het orkest, opent Simply Red’s Mick Hucknall de show met een cover van Frank Sinatra’s ‘All Or Nothing At All’, waar hij duidelijk moeite heeft met de juiste toon te vinden. Als hij die eenmaal te pakken heeft tegen het einde van de song, laat hij die de rest van de avond niet meer los. Toegegeven, hij moet hier en daar wat meer knijpen om de hoge noten ook daadwerkelijk te halen, maar de 57-jarige zanger staat nog steeds zijn mannetje en verkoopt zijn liedjes met verve.

Bij het welkom heten grapt Hucknall, die strak in het pak op het podium verscheen, dat hij de rode dresscode aan zijn laars heeft gelapt, omdat hij toch al rossig haar heeft. Hij legt uit hoe bijzonder het voor hem is om met zo’n groot orkest op te treden en benadrukt dat het eerste gedeelte van de show vooral op de melodie gericht is, wat in dit geval betekent dat er vooral veel langzaam materiaal de revue passeert. Mick en zijn mannen zien hun kans schoon hun live repertoire wat aan te passen, nu ze met een orkest spelen. Zelf lijken ze veel plezier te hebben in de wat onbekende album track ‘Someday In My Life’ uit 1998 en Nat King Cole cover ‘Nature Boy’ (waarbij Hucknall nog een cue mist om in te starten), maar het publiek kan de aandacht er maar moeilijk bijhouden, blijkt uit het geroezemoes dat opstijgt. De nieuwe track ‘Queen’, een ode aan koningin Elizabeth II, is tekstueel een draak van de bovenste plank en kunnen we dan ook maar beter zo snel mogelijk weer vergeten.

Gelukkig vallen de hits als ‘Your Mirror’, ‘For Your Babies’ en natuurlijk ‘Holding Back The Years’ tijdens de eerste helft wel in de smaak, maar het mag gezegd worden dat met wat meer tempo hier, de show al eerder op gang zou zijn gekomen. Halverwege de avond stappen Hucknall en zijn bandleden het podium even af om ruimte te geven aan de Nederlandse jazz zanger Ruben Hein die naast eigen werk ook een uitstekende Stevie Wonder cover en een versie van ‘Somebody That I Used To Know’ ten gehore brengt. Voor de Gotye hit krijgt hij hulp van Glennis Grace, die op haar beurt met een Whitney Houston medley de eerste voetjes van de vloer krijgt. De Schotse singer-songwriter KT Tunstall voert uitstekende versies op van haar hits ‘Suddenly I See’ en ‘Black Horse and the Cherry Tree’ die met het orkest nog een extra swingende vibe meekrijgen.

Dan is het de beurt aan Simply Red om de grande finale te verzorgen. Ze starten het tweede deel van hun show met de hit ‘Stars’ die gelijk uit volle borst wordt meegegalmd. In rap tempo volgen ‘Something Got Me Started’, ‘Sunrise’ en natuurlijk de klapper ‘Fairground’. Daarna komen Mick en de bandleden nogmaals terug voor de derde Frank Sinatra cover van de avond, maar met ‘My Way’ schieten ze wel raak. De hele zaal zingt uit volle borst mee en dat wordt alleen nog maar meer met uiteindelijke afsluiter ‘If You Don’t Know Me By Now’. De fans kunnen met een gerust hart naar huis nu ze toch een groot deel van de hits hebben gehoord.

Simply Red levert een muzikaal piekfijne show met puik werk van zowel het orkest als de band zelf. De keuze in opbouw is te begrijpen, maar wat meer uptempo tracks in de eerste helft zouden de show goed doen. De tweede helft is echter zo sterk dat ‘eind goed al goed’ hier zeker het geval is!