Credit: Rein Kooyman
(Scroll naar beneden voor Nederlands)
The release of her self-titled debut album was a thing Nona had been looking forward to for ages. The singer who grew up in the record store of her parents, finally made one herself! She recently introduced the tracks during her album presentation in Bitterzoet in Amsterdam and performs some shows and in-stores all over the Netherlands in the coming weeks. A Bit of Pop Music spoke with her about the creation of the record and the stories behind the songs.
“It has been a long time since I was this nervous”, she tells me about that night in Bitterzoet. “Four days before the actual show we did a rehearsal in the venue and after that moment the nerves did not leave me anymore. Of course I had played the material before, but the album presentation felt special.” Her nerves only showed when she spoke in between the songs. At one point she just decided to stop doing that all together, “because I am so fucking bad at it”, she laughed on stage. Those songs however, did not need an introduction. With her raw and powerful vocals, sometimes reminiscent of Amy Winehouse, she served us an impressive collection of songs that mix pop with soul, blues and rock with the bombastic and cinematic quality of a Bond soundtrack.
That sound was inspired by the music she heard as a kid in that record store, but was mostly created according to her own taste. “As a kid I was probably subconsciously influenced by the songs I heard, because music was always around me. Still it was quite the mission to find my own sound. You only discover what that is by daring to do and try new things during jam sessions. That is the way to truly develop your sound.” When talking about acts that influenced her, she says she wishes she wrote the whole discography of The Black Keys. “A certain guitar or drum sound they did could influence me, but I would never imitate them. I am just happy to be able to write and create what I feel is right. This record was really made from my own ideas.”
Nona admits she sometimes had to defend her own sound while working in the studio. “People, even subconsciously, try to push you in a certain direction. When I meet someone I don’t have that certain vibe with when creating music, I am not going to force things. We can always try, but when it does not work out I will be very clear about that. In the end it is my record which I make for myself.”
Things started changing quickly for Nona when she put the track ‘Sleeptalking’, a Nancy Sinatra-like stripped back song, as a B-side on Spotify and performed it in a Dutch talkshow. It is still hard to believe for her that this song was streamed over five million times since its release. She might be surprised, but at the same time it is not hard to understand the appeal of her songs. Take for example the cinematic pop song ‘Last To Know’ of which the larger than life chorus will not leave your mind after a single spin. Or the groovy ‘It’s Alright’ with its catchy melodies and soulful production. Both tunes have the potential to go international.
Nona wrote all the songs on her record about her own experiences or things she saw happening around her. The lyrically feisty (but laid-back in terms of production) tune ‘Daisy Dukes’ was written after she was asked to cover a shift at the coffeeshop she was working at, because her colleagues were all going to a party. “I felt really down about that and came home and turned it into a song.” ‘Big Talk, Small Town’ was inspired by small town life and how people treated her sister, who also has a career in music. “People were constantly criticizing her and telling her how she should handle things, but deep down they were just jealous of the things she achieves.”
The meaning behind the song ‘Jenny’ is something she still struggles to discuss. She wrote it about a girl in her school (whose real name is not Jenny) who got bullied by the same guy all through her school years. “It ruined her. She ended up dealing with eating disorders. That story made such an impact on me I just had to write a song about it.”
Because of this drive to turn the things on her mind into songs, she already selected the tracks that will appear on her second record. “Of course I look forward to playing my debut live, but I also can’t wait to go back to the studio to record the new songs!”
Interview Nona: “Ik ben vooral blij dat ik de muziek maak die ik zelf wil”
Zangeres Nona heeft er lang naar uitgekeken; de release van haar naar zichzelf vernoemde debuutalbum. De Brabantse die opgroeide in de platenzaak van haar ouders, heeft er nu eindelijk zelf eentje gemaakt. Ze presenteerde de liedjes tijdens een show in een uitverkocht Bitterzoet in Amsterdam en doet de komende weken verschillende instores en optredens door het hele land. A Bit of Pop Music sprak met de zangeres over de spanning die bij zo’n plaat komt kijken en de verhalen achter de liedjes.
“Het is lang geleden dat ik zo zenuwachtig was”, zegt ze over de avond in Bitterzoet. “Ik had vier dagen voor de show een repetitie in de zaal en daarna gingen de kriebels eigenlijk niet meer weg. Natuurlijk had ik de liedjes al wel vaker gespeeld, maar zo’n albumpresentatie is dan toch extra spannend.” Deze zenuwen waren tijdens de show overigens alleen te merken als ze het publiek toesprak. Op een gegeven besloot ze geen praatjes meer te doen tussen de liedjes (“want daar ben ik fucking slecht in”, lachte ze toen) en de liedjes voor zich te laten spreken. Met een krachtig en doorleefd stemgeluid dat hier en daar aan Amy Winehouse doet denken, werkt ze zich door een indrukwekkende verzameling aan liedjes die het midden houden tussen pop, soul, blues en rock met hier en daar het bombastische van een Bond-soundtrack.
Die sound werd mede gevormd door de muziek die ze in de platenzaak van haar familie hoorde, maar komt toch ook vooral voort uit eigen smaak. “Als kind zal ik er onbewust zeker door zijn beïnvloed, want de muziek was er altijd. Toch was het echt een zoektocht om mijn eigen sound te vinden. Dat ontdek je alleen door te doen en te durven proberen tijdens jamsessies. Dan ontwikkelt zich dat pas echt.” Ze noemt The Black Keys als een band waarvan ze wel zou willen dat zijzelf al die liedjes had geschreven. “Maar hoewel een bepaalde gitaar- of drumsound me kan beïnvloeden, ga ik hun natuurlijk niet nadoen. Ik ben vooral blij dat ik kan schrijven en maken wat ik zelf wil. De plaat komt echt vanuit mijzelf.”
Die eigen sound heeft Nona wel zo nu en dan moeten verdedigen in de studio. “Mensen proberen je ook onbewust een bepaalde richting in te sturen, maar als ik in de studio iemand ontmoet met wie het muzikaal niet klikt, dan ga ik dat niet forceren. Proberen kan altijd, maar als het echt niet werkt ben ik heel uitgesproken. Ik kan het dan wel voor iemand anders gaan doen, maar het blijft mijn plaat.”
Het balletje ging voor Nona steeds sneller rollen toen het verstilde Nancy Sinatra-achtige ‘Sleeptalking’ (wat eigenlijk als een B-kant op Spotify terecht kwam) na een optreden in De Wereld Draait Door het grote publiek vond (het lied is inmiddels meer dan vijf miljoen keer gestreamd). De zangeres kan zelf nog steeds maar nauwelijks geloven dat haar muziek zoveel mensen heeft bereikt. Toch is haar appeal niet moeilijk te verklaren, want liedjes als het filmische ‘Last To Know’ en het groovy ‘It’s Alright’ hebben soulvolle producties, pakkende refreinen en internationale allure.
Nona schreef alle liedjes op de plaat over eigen ervaringen en dingen die ze in haar omgeving zag. Het tekstueel venijnige, maar ritmisch heerlijk laid-back ‘Daisy Dukes’ gaat over een keer dat ze door haar collega’s in een coffeeshop niet werd uitgenodigd voor een feestje, maar juist werd gevraagd om hun shift op te vangen. “Op dat moment voelde dat echt vervelend. Thuis pakte ik mijn boekje en schreef een liedje over dat gevoel.” ‘Big Talk, Small Town’ gaat over het leven in een klein dorp en hoe ze zag dat haar zus, die ook actief is in de muziek, constant kritiek te verduren kreeg. “Mensen vertelden haar hoe ze dingen beter moest doen, maar die waren diep van binnen eigenlijk gewoon jaloers en wilden wat zij al had.”
Het verhaal achter het lied ‘Jenny’ is voor Nona nog niet makkelijk om over te praten. Ze schreef het over een meisje (dat overigens niet Jenny heette) dat tijdens haar schooltijd gepest werd door dezelfde jongen en daar aan onderdoor ging. “Uiteindelijk kreeg zij anorexia en boulimia. Dat verhaal had zoveel impact op me dat ik er wel een liedje over moest schrijven.”
Die drang om liedjes te schrijven zorgde ervoor dat Nona al materiaal voor een tweede plaat heeft uitgekozen. “Ik heb heel veel zin om mijn debuutplaat veel te gaan spelen, maar ik kijk er ook alweer naar uit om de studio in te duiken en de nieuwe liedjes op te nemen.”