Pictures: Daniel de Vos
Scroll naar beneden voor Nederlandse versie.
Taylor Swift gives her fans exactly what they came for
Over the past year, Taylor Swift cemented herself as one of the world’s biggest pop stars. Her most recent album 1989 didn’t only perform outstanding in the United States, but was an enormous hit around the whole world. An international tour was a logical next step for the woman who started out as a teen country singer, but made a switch to radio friendly pop over the past couple of years. Swift never played in Amsterdam before (her last time in the Netherlands was in 2011 in Rotterdam), but managed to sell out the Ziggo Dome. She played in front of almost 15.000 hysterical fans who completely went mad for everything she did, but was the show really that good?
To point out the levels of madness Taylor’s fandom have reached, when her mother wanted to cross past the chairs of the audience to reach the VIP area, she had to be escorted because lots of fans stormed towards her to take a picture. Yes, the woman who gave birth to Taylor was a star tonight as well. For James Bay, there was the hard task to make the fans listen to his songs while waiting for Taylor and this actually worked out fine for the singer-songwriter. Especially his hits ‘Hold Back The River’ and ‘Let It Go’ were met with a lot of enthusiasm. Bay has a great, slightly raspy voice and beautiful songs. He already outgrew being a supporting artist and will play his own shows in Paradiso and the Heineken Music Hall in the coming months.
Then it was time for the moment the whole room was waiting for in anticipation. Taylor Swift came on stage to perform the first song ‘Welcome To New York’. Nice and all that the people behind the tour opted for seated concerts, but the chairs were not really of any use as everybody stood up to dance once Swift’s show started. Visually, the 1989 tour is impressive. Every person in the room received a LED bracelet that produced light on the rhythm of the songs. Quite a view with 15.000 people! The staging background was quite simple, but for almost every song some props (umbrella’s, paper planes, doors, you name it) were dragged on stage by the many dancers and of course, Taylor changed her outfit every two or three tracks. Halfway the show, the catwalk went up and turned around to bring her as close as possible to her fans which was a nice gesture. In between the songs Taylor took the time to chat to her fans about love, relationships, friendship and bad days. Of course you could question the sincerity of these motivational speeches, but the fact is that it is a big part of her persona on stage. Taylor needs to be reachable and easy to identify with, almost like a girl next door. Judging by the cheering of her fans after every sentence, she succeeds.
And what about the music then? Every track was played by a live band that is visible on stage, which is a big plus if you ask me. This however, did not mean that the songs of the new record really came to live during the show. They were played exactly like they sound on record, which means she gives the fans exactly what they expect, but at the same time it sometimes felt like watching a music video instead of a concert. Luckily, during the rare past hits she played, she experimented somewhat with new arrangements. ‘We Are Never Ever Getting Back Together’ is suddenly turned into pop rock and ‘Love Story’ was adapted to fit the sound of 1989. Pop hit ‘I Knew You Were Trouble.’ sounded a lot darker, with a captivating visual of a close up of Swift’s face on screen. Just one example of the great use of the screens by the way, if you ignore the interviews with her famous friends (Lena Dunham, Cara Delevingne, Selena Gomez and more) in between some songs that were basically constant praise for Swift, which seems a bit awkward to put in your own show.
Vocally, Taylor is not one of the best in class of the pop stars. She rarely misses a note, but her voice is quite thin and not very versatile. Therefore she needs assistance of four backing vocals during the majority of the tracks. Still better than using a backing track though. Although Taylor’s ad lips do not always impress, she shows her talents when performing ‘You Are In Love’ all alone on guitar. A magical moment in which she is truly impressed by the fact that her fans know every word. The most important lesson to be learned after seeing this show is that Taylor is an incredible song writer who fires one great pop song after another at her crowd. Super catchy hits like ‘Blank Space’ and ‘Bad Blood’ make the crowd go bonkers, but also album tracks like ‘I Know Places’ and especially ‘Out of the Woods’ are nothing short of brilliantly written lyrics and melodies that sound extremely good in a venue like the Ziggo Dome. Musically, Taylor’s show wasn’t very daring or innovative, but visually it is entertaining and Taylor’s charm and enthusiasm are irresistible. The last song, the contagious ‘Shake It Off’, sent everyone home with a big smile on their faces and there is no denying that Taylor pleased a big room full of fans with a fun and smooth pop show.
———————————————————————
Concert Recensie: Taylor Swift in Ziggo Dome
Taylor Swift geeft haar fans precies waar ze voor zijn gekomen
Taylor Swift heeft zich de afgelopen paar jaar weten te vestigen als één van de grootste popsterren ter wereld. Haar laatste plaat 1989 brak niet alleen records in Amerika, maar vloog ook wereldwijd als warme broodjes over de toonbank. Een internationale tour was dan ook een logische volgende stap voor de dame die ooit begon als tienermeisje met countryliedjes, maar recentelijk overstapte naar aanstekelijke radiopop. Hoewel Swift nog nooit eerder in Amsterdam optrad (haar vorige concert op Nederlandse bodem stamt uit 2011 en vond plaats in Rotterdam) wist ze de Ziggo Dome uit te verkopen. Taylor trad op voor 15.000 uitzinnige fans die compleet uit hun dak gingen voor alles wat ze deed. Maar was de show echt zo goed?
Om even aan te geven hoe hysterisch de veelal jonge, vrouwelijke fans van Taylor kunnen zijn: toen de moeder van de popster langs de stoeltjes de zaal wilde oversteken naar de VIP ruimte, moest ze worden begeleid door beveiligers, omdat groepen fans een foto probeerden te scoren met de vrouw die hun idool op de wereld heeft gezet. Ja, ook mama Swift was een ster vanavond. Aan James Bay was de zware taak om het publiek te vermaken totdat Taylor het podium zou betreden, maar dit lukte hem zeer aardig. Vooral de singles ‘Hold Back the River’ en ‘Let It Go’ werden uit volle borst meegezongen. James heeft prachtige liedjes en een mooi, ietwat rauw stemgeluid. Het was duidelijk dat hij de status van voorprogramma al is ontgroeid. Later dit jaar speelt hij eigen shows in Paradiso en de Heineken Music Hall.
Toen was eindelijk het moment daar. Taylor Swift betrad het podium met het eerste lied ‘Welcome To New York’. Leuk dat de mensen achter de schermen bij de 1989 Tour hadden bedacht dat het publiek moest zitten (de gehele zaal was ingedeeld met stoelen), maar bij de eerste tonen ging iedereen staan. Visueel zit de show sterk in elkaar, vooral dankzij het effect van de LED armbanden die bij de ingang werden uitgedeeld en licht gaven op de maat van de muziek. Een indrukwekkend uitzicht met 15.000 mensen in dezelfde ruimte! Het decor zelf was niet heel bijzonder, maar voor bijna elk lied kwamen er voorwerpen met de vele dansers mee (zoals lichtgevende paraplu’s, papieren vliegtuigjes en openslaande deuren) en natuurlijk verkleedde Taylor zich na elke twee of drie songs. Halverwege de show ging de catwalk de lucht in en bleek zelfs te kunnen draaien, waardoor Taylor in de buurt van de gehele zaal kon komen, een leuk gebaar naar alle fans. Tussen de liedjes door nam Taylor (af en toe iets teveel) tijd om haar fans te vertellen over liefde, relaties, vriendschap en mindere dagen. Je kunt je afvragen hoe oprecht deze toespraken zijn, maar het is hoe dan ook een belangrijk onderdeel van haar personage op het podium. Taylor moet dichtbij de fans staan die zich met haar moeten kunnen identificeren, als een goede vriendin. Aan het gejuich na elke zin te horen, lukt dit aardig.
En hoe zit het eigenlijk met de muziek? Taylor speelt samen met een volledige liveband die zichtbaar is op het podium, wat natuurlijk altijd een plus is. Dit betekent echter niet dat de liedjes van de nieuwe cd in de Ziggo Dome ook echt tot leven komen. Alles wordt braaf gespeeld zoals het ook op plaat staat en daarmee krijgen de fans precies waarvoor ze zijn gekomen. Muzikaal spannend is het echter niet waardoor je soms meer het idee hebt naar een videoclip te kijken dan naar een concert. Gelukkig is ze met haar oudere hits wat creatiever. ‘We Are Never Ever Getting Back Together’ is ineens een pop/rock song en ‘Love Story’ werd aangepast naar de stijl van 1989. Het aanstekelijke popliedje ‘I Knew You Were Trouble.’ krijgt een wat duisterder jasje aangemeten met een lang intro dat visueel uitstekend wordt begeleid met een spannende close up van het gezicht van Taylor. Het scherm wordt over het algemeen goed gebruikt met originele live beelden, als je de interviews met haar bekende vriendinnen (Cara Delevingne, Selena Gomez, Lena Dunham en meer) even wegdenkt, want het is wat ongemakkelijk om toe te zien hoe ze in haar eigen show zoveel veren in haar edele achterwerk gestoken krijgt.
Vocaal gezien behoort Taylor niet tot de absolute top van de muziekindustrie. Niet dat we haar vanavond op veel valse noten kunnen betrappen, maar het wordt wel duidelijk dat haar stem vrij dun en eentonig is. Ze wordt bijna continu bijgestaan door vier achtergrondzangeressen die het geluid wat voller moeten maken, wat natuurlijk altijd een betere oplossing is dan een bandje dat meeloopt. Hoewel de uithalen van de blondine niet altijd even overtuigend zijn, weet ze alleen op een gitaar tijdens het mooie en kleine ‘You Are In Love’ wel indruk te maken. Een magisch moment waarbij Taylor even echt breekt en onder de indruk is van de toewijding van haar fans. Voor de rest horen we vanavond vooral weer wat een begenadigd liedjesschrijfster ze is. De ene na de andere uitmuntend geschreven pophit, zoals ‘Blank Space’ of ‘Bad Blood’, wordt op het publiek afgevuurd en uit volle borst meegezongen. Ook albumtracks als ‘I Know Places’ en vooral ‘Out of the Woods’ komen in de Ziggo Dome heerlijk uit de verf. Muzikaal gezien was de show misschien niet erg spannend of vernieuwend, maar visueel was het meer dan in orde en Taylor’s charme en enthousiasme zijn onweerstaanbaar. Met het onwijs pakkende ‘Shake It Off’ weet ze de hele zaal met een grote glimlach naar huis te sturen. De fans werden getrakteerd op een entertainende en gestroomlijnde popshow waar ze nog lang van zullen nagenieten.