Scroll naar beneden voor nederlands.

Dutch singer-songwriter Lorrèn already started her career when she was only 12 years old. She represented the Netherlands in the Junior Eurovision Song Contest. After this adventure, she kept working on her solo career. After the release of the beautiful single ‘The Game of Love’, Radio 2 officially named her their ‘talent’ and her debut album Shades of Blue was released on the 23rd of October. The making of this album wasn’t always an easy process for the 23 years old artist. “It felt like everything that I produced was immediately thrown back at me.”

You started your career at Junior Eurovision. What did you learn there that you still use today?
Basically how to work with cameras. I remember how I stood in between all those cameras and it truly felt like my moment of fame. Afterwards people could come to a place where we would sign autographs and that was so special! I was just 12 and I enjoyed every bit of the attention. From then on I was sure I wanted to pursue a career as an artist. It made me realize what I truly wanted to do in life. I followed singing, dancing and piano lessons and I started my first band when I was 15. When I turned 18 I started to work on my solo career and my debut album, for which I learned to write with other people as well.

Was it hard to share this personal experience with others?
At first it was hard to give stuff out of hand. I remember how my label suggested I should co-write with others and I got the feeling that they thought the songs I did myself weren’t good enough. They explained that it would actually be an enriching experience for me and they were right. You learn a lot from observing how others work. I was used to writing songs in only a few hours time and when it was done, I didn’t really look at it anymore, but Ruben Hein, with whom I collaborated, easily took a day with breaks until a track was finished. This taught me that I could take more time to optimize the songs I write.

What is the most personal story on your album?
Every song captures an emotion that I went through in the past five years. I don’t really write stories in a literal manner as I want to maintain my privacy, but every song came to be from a feeling I had. For example, when writing ‘Come Closer’, I felt kind of depressed because of the winter weather. I was at home and it felt like the walls were coming for me so I started to play piano and then this song where I look forward to the summer came out. ‘Struggle’ is about the fight you have to win as an artist to get your career going. I often had the feeling that I was pushing hard for things, but received nothing in return. It felt like everything that I produced was immediately thrown back at me.

Where did you find the strength to go on in these moments?
I always found a drive within me. I could not give up as all I ever wanted to do was to make music. I couldn’t go without it. Of course I had my weak moments, but at the same time they inspired me to write songs about falling and rising. Later on I could use these songs to show myself it was all worth it. It is that feeling that I hope to bring over to the listeners of the record as well.

We hear lots of jazz influences on the record. Is that the kind of music you grew up with?
Definitely, at home we used to listen to a lot of vocal jazz. It is only now that I start to understand how much this influenced my own taste and style. Of course I also listened to pop music and you will hear that on my album as well. The compositions are poppy, but we dressed them up in jazz arrangements. I really wanted to bring those two worlds together. I actually view this album as a collection, because it consists of many different genres which I experimented with in the past years. I go from jazz to blues and from funk to pop and that is why I called it Shades of Blue.

“I hope people will eventually realize that we are all just flesh and blood and that our cultural differences actually make our world a beautiful place.”

On the track ‘Just Human’ you touch upon problems in the world. Is that something you worry about a lot?
I am just a compassionate person. At one point I was so done with all the negative news and how everyone is always so focused on religion and ancestry, that I thought to myself: what does it matter, we are all just human! I hope people will eventually realize that we are all just flesh and blood and that our cultural differences actually make our world a beautiful place. In the end we all want the same: to be loved and a safe place where we feel happy. With this song I tell everyone my point of view!

What is the story behind ‘Wings’?
‘Wings’ was written from the idea that our environment is quite messed up and that we need to find a solution for this. I watched a documentary on the importance of bees in which experts told that our world would not exist without them. For me, the bees became a symbol for our environment and that is why I sing about ‘my buzzy little friends’ on this track. People often ask me what it is I am talking about, but I like that. I don’t want to be too specific so everyone can have their own interpretation of what my songs mean.

What does the near future hold for you?
I will continue writing of course and I am ready for the next step, as this album has been finished for a while. Of course I look forward to perform the tracks live, but I also have a lot of inspiration and I have grown over the years so I can’t wait to dive into a new project!

—————————————–
Interview Lorrèn: “Ik gaf nooit op, omdat ik niet zonder muziek maken kan”

Lorrèn begon haar carrière al op 12-jarige leeftijd toen ze Nederland vertegenwoordigde bij het Junior Songfestival en bleef daarna gestaag doorwerken aan een solocarrière. Ze werd benoemd tot Radio 2 talent dankzij de prachtige single ‘The Game Of Love’ en Op 23 oktober ligt haar debuutplaat Shades of Blue in de winkel. Het maken van deze plaat was niet altijd een makkelijk traject voor de 23-jarige zangeres. “Het voelde alsof ik van alles produceerde wat vervolgens weer naar me werd teruggegooid.”

Je begon je carrière ooit bij het Junior Songfestival. Zijn er dingen die je daar hebt geleerd die je nu nog steeds gebruikt?
Vooral het werken met de camera. Ik kan me nog herinneren dat ik daar stond met al die camera’s om mij heen tijdens mijn ‘moment of fame’. Daarna was er een moment dat fans een handtekening konden komen halen en dat was zo kicken. Ik was toen net 12 en ik vond al die aandacht heerlijk. Vanaf dat moment wist ik dat een carrière als zangeres mijn doel was. Ik heb daar dus vooral geleerd wat ik echt wil. Ik ben daarna direct verder gegaan met zang- dans- en pianolessen en begon op mijn 15e een bandje. Sinds mijn 18e werk ik echt serieus aan een solocarrière en mijn debuutalbum, waarvoor ik ook heb geleerd met anderen te schrijven.

Vond je het in het begin niet lastig om dit te delen met anderen?
Het is eerst wel moeilijk om uit handen te geven. Ik weet nog wel dat mijn label voorstelde om meer te gaan co-writen en dat ik meteen het gevoel kreeg dat ze mijn eigen werk niet goed genoeg vonden. Zij legden me toen uit dat ik er zelf vooral veel van zou leren en dat klopt ook zeker. Je leert gewoon veel van de manier waarop anderen te werk gaan. Ik was bijvoorbeeld gewend om in korte periodes te schrijven waarbij ik binnen drie uur een nummer klaar had, terwijl Ruben Hein, met wie ik samenwerkte, er een dag voor uittrok en met tussenpozes aan zijn tracks sleutelde. Dit liet mij zien dat het maken van een liedje best wat meer tijd mag kosten.

Wat is het meest persoonlijke verhaal dat op de plaat staat?
Alle liedjes bevatten bepaalde gevoelens die ik in de afgelopen vijf jaar heb ervaren. Ik schrijf niet zozeer letterlijke verhalen die zijn gebeurd, want ik ben best wel op mijn privacy gesteld, maar alle teksten zijn ontstaan vanuit bepaalde emoties. Bij het schrijven van het liedje ‘Come Closer’ had ik bijvoorbeeld last van een winterdip. De muren kwamen thuis op me af en toen begon ik piano te spelen en borrelde dit liedje op, waarin ik uitkijk naar de zomer. ‘Struggle’ is geschreven over het gevecht dat je levert als artiest om een carrière van de grond te krijgen. Vaak heb je het gevoel dat je hard aan het pushen bent, terwijl je er niets voor terugkrijgt. Het voelde alsof ik van alles produceerde wat vervolgens weer naar me werd teruggegooid.

Hoe vond je dan toch de kracht om weer door te gaan na tegenslagen?
Ik ontdekte bij mezelf toch steeds weer die drive om het te blijven proberen, omdat dit is wat ik echt wil. Ik kan gewoon niet zonder. Natuurlijk heb ik ook mijn momenten van zwakte, maar die inspireerden ook weer tot het schrijven van liedjes over het vallen en opstaan. Dit biedt me later weer steun. Ik hoop dat ik hetzelfde gevoel van hoop kan meegeven aan de luisteraar.

Op je album zijn duidelijk invloeden van jazz te horen. Is dat de muziek waarmee je bent opgegroeid?
Ja zeker, thuis luisterden we vooral veel vocale jazz. Ik begin nu te begrijpen hoeveel invloed dat op mijn smaak en stijl heeft gehad. Natuurlijk luisterde ik ook wel naar pop en dat hoor je ook in mijn muziek terug nu. De composities zijn vrij poppy, maar worden aangekleed met jazzy arrangementen. Ik wilde heel graag die twee werelden bij elkaar brengen. Daarnaast zie ik de plaat ook als een bundel, omdat het zoveel verschillende stijlen bevat die gelinkt waren aan periodes voor mij. De plaat gaan van jazz naar blues en van funk naar pop. Daarom heb ik het ook Shades of Blue genoemd.

“Ik hoop dat men na verloop van tijd gaat inzien dat we allemaal van vlees en bloed zijn en dat die verschillende culturen de wereld juist mooi maken.”

Het lied ‘Just Human’ draait om de problemen die er zijn in de wereld. Is dat iets waar je je veel mee bezighoudt?
Ik leef van nature veel mee met mensen. Ik was op een gegeven moment echt klaar met al het negatieve nieuws en hoe iedereen zo gericht is op religie en afkomst, dat ik bij mezelf dacht: maar we zijn toch allemaal gewoon mens? Ik hoop dat men na verloop van tijd gaat inzien dat we allemaal van vlees en bloed zijn en dat die verschillende culturen de wereld juist mooi maken. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: geliefd zijn en een plek hebben waar we ons gelukkig voelen. Met dit nummer laat ik even weten wat ik ervan vind!

Wat is het verhaal achter ‘Wings’?
‘Wings’ ontstond vanuit het idee dat ons milieu behoorlijk van slag is en dat we een oplossing moeten vinden hiervoor. Ik had een documentaire gezien over bijen waar in werd verteld dat er zonder deze insecten geen wereld is. Voor mij werd dit een soort symbool van het milieu en ik verwijs dus naar ze als ‘buzzy little friends’. Mensen vragen mij regelmatig waar ik het nou precies over heb, maar dat vind ik juist leuk. Ik wil het niet op een presenteerblaadje geven en iedereen ruimte bieden voor een eigen interpretatie.

Hoe zie je de toekomst nu op korte termijn voor je?
Ik ga door met schrijven en ben helemaal klaar voor een nieuwe stap, want dit album was al een tijdje af. Ik heb natuurlijk zin om met deze nummers veel te gaan optreden, maar ik heb ook veel inspiratie opgedaan en ik ben voor mijn gevoel gegroeid en klaar om in een volgend project te duiken.